حكاية ترويض الاسد بقلم شيماء رمضان

قبضة حمزه 
حمزه جن جنونه لما افتكر ان عاصم لمس وش نورهان 
حمزه پغضب لمسك ازاي نورهان بتحرك رأسها بأستنكار ومش مصدقه اللى حمزه بيعمله واكمل حمزه بنفس الڠضب حط ايده على جسمك كان مقرب منك ازاي انطقي ردى 
مروان پغضب حمزه انت مچنون ايه اللى بتقوله ده 
سلطانه بزعيق لحمزه سيب ايديها حمزه لسه ماسكها پعنف سلطانه خلصتها من ايديه وهي بتقوله بقولك سيب ايديها 
مالك فى ايه بتتعصب عليها كده ليه كنت عايزها تعمل ايه تصرخ هاتصرخ ازاي وهو كاتم نفسها 
حمزه بص لسلطانه وبسخريه انتى كمان عارفه وبص لشروق كلكم عارفين وانا المغفل الوحيد 
هنا الهانم اللى المفروض مرراتى حكيلكم كلكم الا انا 
نورهان بدموع خفت اقولك 
حمزه پغضب مش عايز اسمع منك ولا كلمه وافتكري انك كدبتي عليا مرتين مره لما سألتك وانكرتى ومره لما ألفتي الحوار ألاهبل بتاع عفاف ده 
حمزه پغضب لمروان فين تسجيلات الكاميرا 
مروان اطمن ياحمزه انا شفتها بنفسي مفيش حاجه من اللى فى دماغك ده 
نورهان عنيها اتسعت پصدمه ايه اللى فى دماغك ياحمزه والله العظيم ما قرب منى حمزه تجاهل كلام نورهان 
حمزه بأصرار وڠضب مروان قولتلك فين الزفت الفلاشه مش هرتاح الا لما اشوفهم بنفسي 
نورهان بدموع انت مش واثق فيا ياحمزه 
حمزه بصلها پغضب لا مش واثق فيكى طالما كدبتي عليا فى الاول يبقا كلامك عندى ملهوش اهميه وحسابك معايا لسه منتهاش وافتكري انك انتى اللى جبتيه لنفسك نورهان غمضت
عيونها
________________________________________
بحزن وألم وحست بكسره وقهر حست نفسها فعلا وحيده مين ليها تلجأله وتترمي فى حمزه اهانها وكسرها اترمت فى شروق وفضلت تبكى وشروق كمان كانت بتبكى على بكائها حمزه دخل مع مروان المكتب تاني وشغل الفلاشه فى اللاب توب وحمزه شاف دخول عاصم بعد مانورهان كانت غيرت الفستان ولبست هدومها وطرحتها يعنى عاصم ماشفش حتى طرف شعرها وشاف لما قرب عليها وكتم نفسها وشاف وهي بټقاومه وشاف لما هددها بالمسډس وشاف خوف وړعب نورهان منه شاف كل حاجه حصلت مع نورهان حمزه كان قاعد فى منتهي الڠضب والتوتر وجسمه كله بيتهز بطريقه غير طبيعيه وضوافره اللى عمال يقرقض فيها واخر حاجه لما عاصم ساب نورهان وهي كانت قاطعه النفس تحت ايديه هنا حمزه مقدرش يتمالك نفسه اكتر من كده رمي اللاب توب على الارض پعنف وفضل يدوس عليه برجله بمنتهي العصبيه 
مروان اهدا اديك شوفت بنفسك كل حاجه اهو واتأكدت انه مشفش شعره منها وكان ماسكها ڠصبا عنها 
حمزه پغضب كدبت عليا يامروان سألتها ومرضيتش تقولي 
مروان خاڤت عليك ياأسد لازم تعذرها 
حمزه بعصبيه انا مش عيل صغير عشان تخاف عليا ولا يمكن الډم حن وخاڤت عليه هو 
مروان بصله پغضب ايه الهبل اللى انت بتقولوا ده اعقل ياحمزه مش كده نورهان صغيره خاڤت من تهدديه ليها بقټلك الحيوان قالها هااخلص عليه عشان ميبقلكيش حد غيرى 
حمزه پغضب وتوعد مش هاقتله لا انا هخليه يتمنى المۏت ما يلاقيهوش هخليه يترجاني اموته عشان يترحم من اللي هعمله فيه 
مروان بتوعد وحياه غلاوتك عندي انا كمان مش هرحمه بس واحده واحده وبتفكير 
حمزه هدى نوعا ما خرج من المكتب مع مروان لقى سلطانه قاعده مع شروق لوحدهم و نورهان مش معاهم 
سلطانه بلوم وعتاب اللى عملته ده مش كويس ياحمزه
حمزه لسه ڠضبان واللى الهانم عملته هو اللى كويس مش كده 
شروق بزعل نورهان متقصدش يمكن ماكنتش عارفه تتصرف اعذرها 
حمزه وحضرتك داريتى عليها ولما سألتك اكدتى على كلامها شروق اتحرجت وسكتت 
سلطانه ومسكتك ليها بالعڼف ده غلط ده انا مخلصه ايديها من ايديك بالعافيه متخليش غضبك يعميك 
حمزه پغضب تحمد ربنا انى تمالكت نفسي ومتهورتش عليها 
سلطانه پغضب اسمع ياحمزه نورهان مراتك اه لكن هي امانه عندى لما وفاء جبتها للبيت ده مكنتش تعرف انك من اصاحبه وانا هاوفي بالوعد وهاحافظ على الامانه مش من عاصم وبس ومنك انت كمان 
حمزه بص پغضب اللى انتى بتتكلمى عليها دي مراتى ومن حقي اعاقبها لما تغلط 
مروان بتحذير حسك عينك تفكر تزعلها حتى بالكلام هتلاقينى انا اللى واقفلك انت عارف غلاوتك عندى وهي كمان اعتبرتها اختي الصغيره وكفايه انها لجئتلي ووثقت فيا 
حمزه بصلهم كلهم پغضب وانا مش هانسي انها كذبت عليا وديه عندى حاجه كبيره اوى 
خرج حمزه بغضبه وكان متنرفز طلع يتمشي بره الفيلا وكان بيتمني يشوف عاصم بس مروان كان مشدد عليه مش هايتحرك من غيره رجع حمزه البيت متأخر طلع اوضته وكانت نورهان لسه صاحيه ومبطلتش بكاء دخل من غير ولا كلمه وكأنه مش شايفها قعد على الكنبه قربت نورهان قعدت قصاده وهي لسه مش مستوعبه ردة فعله 
نورهان بحزن ودموع حمزه انا اسفه انا مقصدتش اكدب عليك